Чухран приреченый на вічность
IN MEMORIAM
Світлоє перо Михаила Чухрана перестало літати, и карпаторусинська література понесла тяжку утрату. Недавно у Королеві попрощали сьме ся из знамным поетом, чий внесок у културноє богатство нашого народу обстане ся вічным. Но у сесь смутный час маєме не лише споминати його талант тай літературноє наслідство, ай сокотити про нього памнять, бо вун — єден из символув днешньої русинськой літературы. Не пруйде много рокув, як имня Чухрана буде асоційовати ся не лише из літературов, но из русинськов идентичностьов.
Діля русинського народу Чухран быв не лише великым писательом, ай и духовным дохтором, котрый лічив словом. Його слова годні были розкрыти душу, розвеселити, пробудити у нашых серцьох націоналну гордость тай любов до рудної земли, бесіды. У каждому шорику його поезії виділи сьме любов до свого народу и културы.
Михаил Чухран у своюй творчости фурт пудсильовав красный пудкарпатськый
колорит. Кулко много написано нарисув за Королево, Севлюш, за цілый реґіон историчної Уґочі, што видит ся, ож Михаил Михаилович написав за вшытко. Титан русинського слова заслужив уд нас благодарность за тото, што удопер нам двері у світ русинської літературы тай за стараня всокотити цінну дідизну нашої земли.
Чухранову літературну творчость маєме держати у нашых серцях тай душах. Не є ачий и єдного вариша, селища, села на Пудкарпатю, де бы ся не знало за сього великого русина. Тко хоть раз чув авадь прочитав вірш Чухрана, нараз розумів, ож цінность його творув не лише у майстернуй літературі, ай у духовнуй теплоті, дарабчикы котрої передавали ся нам уд поета.
Ныні наша ціль — сокотити про нього памнять, передати ї будучным поколіньом. Памнять про Чухрана має ся лишати у серцьох людий, а літературна творчость стати частьов нашого културного канону. Най памнять про великого поета служыть жерелом пудпоры його читателям. Най його слова говорять у серцьох нашых нащадкув. Най його поезія, проза, драматурґія надыхавуть другых русинськых писателюв на літературні шедевры, а русинув Пудкарпатя — на кріпленя націоналної индентичности. Дякуєме Чухрану за його титанічну роботу, а памнять про нього буде жыти у нашых серцьох.
«Чухран свойов смертьов приреченый на вічность», — вповів адде Василь Маровді. Пудписуву ся пуд каждым словом. Най Михаил Михаилович спочивать, а його творчость надале освітлює нам путь у будучность.
